اولین کتابی در اینجا معرفی و مورد بررسی قرار میگیرد کتاب “دستور سنتور” نوشته ی استاد فرامرز پایور میباشد.
این کتاب بعد از تألیفات استاد صبا جزو مهترین و اولین کتاب های آموزش سنتور در ایران به حساب می آید.
این کتاب برای مبتدیان در نظر گرفته شده است و بخشی از مطالب تئوری را دربر میگیرد.
در ابتدا کتاب با توضیحاتی در مورد تئوری موسیقی، نحوه ی مضراب گیری و نحوه نواختن آغاز میشود.
سپسدرس های ابتدایی که بصورت اتود هستند به هنرجو آموخته میشود . این درسهای یا همان اتودها فقط برای تمرین نت و مضراب زدن ابتدایی میباشد و جنبه ی آهنگین ندارد. اولین درس آهنگین درس شماره ۸ است که آهنگ “جونی جونی” است. بتدریج این کتاب در درسهای بعدی از تمپوی سریعتر و نتهای با ارزش زمانی کمتر (چنگ و دولا چنگ و ..) استفاده میکند ولی همچنان تا شروع درس ۲۱ از اتود نیز لابه لای درسها استفاده میشود. این کتاب برای شروع به سنتور نوازیبسیار مناسب است و میتوان گفت با اینکه اولین کتاب در این زمینه میباشد و قدمتی دراز دارد ولی هنوز بهترین اثر مکتوب است. و به تمام هنرجویان توصیه میشود با این کتاب آغاز کنند و سپس به کتاب های دیگر و سبک های متفاوت روی بیاورند. هر چند این کتاب را میتوان شاهکار استاد پایور دانست ولی خالی از نقص و اشکال نیست و استادی که از این کتاب برای هنرجوی خود استفاده میکند باید از کتاب ها و دانسته های خود نیز بر آن بیافزاید. همچنین تمام درس ها مورد استفاده هنرجو نمیباشد و میتوان گزیده ای از آن ها را به هنرجو آموزش داد و در صورت لزوم تغیراتی را در آنها اعمال نمود. برای مثال درس ۲۴ یا گرایلی که مهترین درس برای آموزش فواصل شور میباشد بصورت بسیار بسیار ساده شده در آمده است که در قسمت دوم و سوم از زیبای آن بسیار کاسته است. استاد میتواند در این مواقع درس اصلاح شده را در هنرجو آموزش دهد. روند انتقال و آموزش درسهای این کتاب به نظر بنده و همچنین اساتید دیگر بترتیب بصورت زیر میباشد:
درس های : ۱ ، ۲ ، ۳ ، ۴ ، ۸ جونی جونی، ۱۳ نصیرخانی ، ۱۴ و ۱۵ هزار آفرین ،۲۱ گل گندم ، ۲۳ چهارمضراب ترک، ۲۴ گرایلی (با تغییر)، ۲۶ سه مضراب ابوعطا ، ۲۷ شهرآشوب ،۳۰ مزرع سبز (انتخابی) ، ۳۴ چهارمضراب سه گاه، ۳۷ پادشه خوبان.
البته تمام اینها بستگی به سن هنرجو نیز دارد ولی در اکثر موارد همین درس های برای این کتاب کافی میباشد و دیگر درس های بر عهده ی خود هنرجو میباشد. همچنین اتود های حرفه ای تر که در آخر این کتاب آورده شده است بهتر است مورد استفاده قرار نگیرد و برای آموزش حرفه ایتر به کتاب های دیگر یا ردیف نوازی مراجعه کرد.
یاد این استاد گرامی زنده باد